Προδημοσίευση του βιβλίου του Λευτέρη Πυκνή…
Ιστορικά γεγονότα και ημερομηνίες που έχουν χαράξει με ανεξίτηλα σημάδια τις μνήμες και την ζωή μας!
Μέσα στα χρόνια που αναφέρονται τα Ιατρικά Γεγονότα της Χίου 1963- 1980 έχουν διαδραματιστεί πολλά και ποικίλα περιστατικά πολιτικοστρατιωτικά και δραματικά για την Ελλάδα μας.
Δεν θα αναφέρω γιατί είναι γνωστά και μάλιστα αυτές τις μέρες δραματικά που έχουν γίνει από ανεγκέφαλους και επίορκους με αποκορύφωμα την Προδοσία της Κύπρου ακριβώς πριν 46 χρόνια.
Όπως έχω γράψει ξεκίνησα το 1967 και έμαθα ενδοτραχειακή νάρκωση στο νοσοκομείο της Αγίας Όλγας από τον Αναισθησιολόγο Γεώργιο Κατσουράκη.
Το 1969 στις 24 Απριλίου κατετάγη στην Κόρινθο στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού και στις 15 Ιουνίου 1969 νεοσύλλεκτος παντρεύτηκα στο Μαρούσι.
Στις 22 Ιουνίου πήγα στην ΣΕΑΠ στο Ηράκλειο Κρήτης όπου ήρθε και η Ιουλία και στις 7 Δεκεμβρίου στην Κλινική Πατεράκη γεννήθηκε ο γιος μας!
Αμέσως μετά μετάθεση για το 11ο ΛΑΤ στην Δράμα από 2 Ιανουαρίου 1970 μέχρι τις 15 Ιουλίου 1970 που μετατέθηκα στην Σύρο όπου και απολύθηκα στις 9 Απριλίου 1971.
Ξεκίνησα με αντιπροσωπείες φαρμάκων και συγχρόνως και πάλι νάρκωση σε όλες τις κλινικές της Χίου πλην της κλινικής Αυγουστή για λόγους αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού με την κλινική Ζαφείρη!
Στις 20 Ιουλίου 1974 τα γεγονότα και η επιστράτευση έφεραν τα πάνω κάτω στην Ελλάδα.
Ως αξιωματικός της πρώτης γραμμής ήμουν από την πρώτη στιγμή στις επάλξεις με οργάνωση της διμοιρίας μου και του Τάγματος Εθνοφυλακής που εν συνεχεία έγινε κανονικό με έδρα την Καλαμωτή.
Μετά τις πρώτες δύσκολες και δραματικές μέρες αφού μπήκε το νερό στ’ αυλάκι αρχίσαμε άμεσα την οργάνωση με οχυρωματικά έργα με τσιμέντο και οπλισμό για την άμυνα της περιοχής.
Είχα την τύχη να έχω στην διμοιρία μου εργολάβους και μαστόρους με εξοπλισμό ξυλεία και μπετονιέρες και όλα τα εργαλεία!
Έτσι φτιάξαμε επτά πολυβολεία και θέσεις για αντιαεροπορικά όπλα και ΠΑΟ 57 Χιλ.
Δεν θα αναφέρω όλους τους στρατιώτες της διμοιρίας μου γιατί ήταν 27 άτομα, μόνο δύο τρία ονόματα που διέθεσαν τον εξοπλισμό και την τέχνη τους .
Νικόλαος Πειραντάκος… Μιχάλης Κανάριος… Δημήτρης Μαυράκης.. Στέλιος Λιβανός που με το τρακτέρ και την καρότσα κουβαλούσαμε αμμοτσάιλο από την παραλία της Κώμης και μαζέψαμε όσα σακιά τσιμέντο υπήρχαν στις γύρω οικοδομές που ήταν αποκλεισμένες λόγω ναρκοπεδίου γιατί εκ των πραγμάτων λόγω ζέστης θα χαλούσαν , μέχρι που οι αντιπρόσωποι τσιμεντοβιομηχανίας μας προσέφεραν δωρεάν τσιμέντα για τα οχυρωματικά έργα!
Αυτά πρέπει να λέγονται και να γράφονται. Ισχύς εν τη ενώσει!
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά ίσως για την ιστορία της εποχής αλλά και γιατί ήταν η αιτία που θα περιγράψω για την μετάταξη μου από το Πεζικό στο Υγειονομικό .
Όταν έγινε η μεταπολίτευση και Κυβέρνηση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και άλλαξαν οι αρχηγοί των Ενόπλων δυνάμεων , άρχισαν κατά τακτά χρονικά διαστήματα να μας επισκέφτονται όλοι οι Στρατηγοί για να ελέγξουν και να δούν σε ποια κατάσταση αμύνης και ετοιμότητας είμαστε για παν ενδεχόμενο
Είχαμε φτιάξει ήδη πέντε από τα εφτά οχυρωματικά έργα όταν ήρθαν επί τόπου ο Στρατηγός Αγαμέμνων Γκράτσιος μαζί και ο Υποστράτηγος Σπυρίδων Μαρκόπουλος και με φώναξαν να αναφερθώ ως υπεύθυνος της περιοχής για την πρόοδο των εργασιών μπροστά στον Διοικητή του 218 Τάγματος Εθνοφυλακής Αντισυνταγματάρχη Αντώνη Κολοβό και τον Διοικητή του ΛΥΤ λοχαγό Ιορδάνη Λιάπη!
Αφού τους ξενάγησα στα τρία πολυβολεία καί θαύμασαν το έργο και την δουλειά μας, αναφέρθηκα κανονικά με βαθμό και όπλο και με ρώτησε ο Στρατηγός Γκράτσιος… τί δουλειά κάνεις ως πολίτης ; γιατί νόμιζε ότι ήμουν μηχανικός.. μόλις του είπα και αναφέρθηκα ότι είμαι πρακτικός Αναισθησιολόγος λέει αμέσως στον υπασπιστή του γράψε να του γίνει μετάταξη στο Υγειονομικό ως Αναισθησιολόγος και να μετατεθούν οι δύο από τους τρεις επίατρους Αναισθησιολόγους στην Μυτιλήνη και στην Σάμο που δεν υπάρχει κανένας.
Είχαμε στην Χίο μαζέψει τρεις στρατιωτικούς Αναισθησιολόγους.
Βέβαια αυτό μου ήρθε γάντι γιατί είχα συνεχώς καταγγελίες για παραποίηση Ιατρικού επαγγέλματος αλλά δεν τολμούσαν οι ίδιοι επειδή δεν ήταν εγγεγραμμένοι στον Ιατρικό Σύλλογο Χίου και δεν είχαν το δικαίωμα… αλλά έβαζαν κλινικές και την Νομίατρο να μου κάνουν την καταγγελία!
Επενέβη αμέσως ο Σπύρος Μαρκόπουλος και με ρώτησε πού έχουμε βρεθεί μαζί;
Και τότε του είπα ότι είμαστε στην ίδια σκηνή στο Νευροκόπι Δράμας κοντά στο φυλάκιο Εξοχής σε μεγάλη άσκηση της Μεραρχίας τον Απρίλιο του 1970 με μισό μέτρο χιόνι που η διμοιρία μου ήταν υποδιοίκηση στην 11η ΕΜΑ.
Και επίσης όταν σε βραδινή υπηρεσία μου στο κοινό στρατόπεδο της 11ης ΕΜΑ και του 11ου ΛΑΤ στην Δράμα διαπίστωσα οξεία σκωληκοειδίτιδα σε ένα παράπτωμα στρατιώτη της διμοιρίας μου που δεν τον πίστευε κανείς ούτε ο γιατρός του στρατοπέδου, επειδή την έκανε κάθε βράδυ κοπάνα από τα συρματοπλέγματα… έπαιρνε μόνος του άδεια από την σημαία και συνέχεια έπεφταν οι καμπάνες . Είχε απ’ ότι φαίνεται γκόμενα και είχε υποχρεώσεις εκτόνωσης.
Θυμάμαι ότι την άλλη μέρα ζήτησε να με δει ο Χειρουργός Επίατρος και πήγαμε μαζί με τον λοχαγό Θεόδωρο Καβούρ που ήταν αρραβωνιασμένος με υπολοχαγίνα Υγειονομικού στο 218 ΚΙΧΝΕ που ήταν κανονικότατο και πλήρως εξοπλισμένο Νοσοκομείο και κάλυπτε τις ανάγκες από Καβάλα μέχρι και τις Σέρρες για Αξιωματικούς και οπλίτες και τις οικογένειές τους.
Φυσικά είδαμε και τον χειρουργημένο στρατιώτη της διμοιρίας μου παράπτωμα όπως τον φωνάζαμε!
Και δυστυχώς αυτό το αριστούργημα το 218 ΚΙΧΝΕ από το 2000 όπως διάβασα στο διαδίκτυο και ενώ από κτιριακές εγκαταστάσεις είναι άψογες ρημάζει από το πλιάτσικο γιατί δυστυχώς η γραφειοκρατεία συνεχίζεται μεταξύ φορέων και υπηρεσιών!
Με ρώτησε ο Χειρουργός Επίατρος τί δουλειά κάνω και όταν του εξήγησα κατάλαβε και μάλιστα το είπε στον Στρατοπεδάρχη Σπυρίδωνα Μαρκόπουλο ότι ευτυχώς και τον έστειλα για χειρουργείο γιατί λίγο ακόμη και θα γινόταν περιτονίτιδα με όλα τα επακόλουθα!
Και παρά τις αντιρρήσεις του γιατρού Υπηρεσίας εγώ επέμενα για το χειρουργείο γι’αυτό με θυμήθηκε.
Όλο το διάστημα της επιστράτευσης με φώναζαν όλες οι κλινικές για έκτακτα περιστατικά και χειρουργεία και άμεσα πήγαινα με άδεια ελευθέρας της Διοίκησης επειδή ήμουν πάντοτε συνεπής!
Μετά το 1978 όταν γινόταν για τέσσερις συνεχόμενες Κυριακές μετεκπαίδευση εφεδρείας σε όλα τα όπλα και σώματα όπως φαίνεται από το Φύλλο Ατομικής Προσκλήσεως ( Φ.Α.Π ) μου ήρθε ως έφεδρος Υπολοχαγός Υγειονομικού ειδικότητα Αναισθησιολόγος και αυτές τις τέσσερις Κυριακές τέλος Μαρτίου με αρχές Απριλίου 1978 πραγματοποιήσαμε χειρουργικές επεμβάσεις στο ΚΙΧΝΕ στον ημιόροφο του Δημοτικού σχολείου Πυργίου με χειρουργό τον Επίατρο Γεωργιάδη και νομίζω ήταν και ο Αναισθησιολόγος Πέτρος Πετρόπουλος και χορήγησα εγώ νάρκωση σε οπλίτες με κύστη κόκκυγος και βουβωνοκήλη.
Αυτό το Ατομικό Φύλλο Ατομικής Προσκλήσεως κάποτε μου χρειάστηκε και ελήφθη σοβαρά υπόψη…. θα φανεί μέσα στην έκδοση του βιβλίου σε συγκεκριμένο περιστατικό!
Δύο από τα οχυρωματικά έργα είναι ακόμη μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Μαρκέλλας στην Κώμη επί της παραλίας όπου στην διπλανή πέτρινη κατοικία είχα την έδρα της διμοιρίας και μάλιστα όταν ηρέμησε η κατάσταση οι στρατιώτες που είχαν βάρκες και δίχτυα ψάρευαν και τρώγαμε απίθανες κακκαβιές ! Αυτά είναι λίγα από τα γεγονότα της περιόδου εκείνης με τις δύσκολες συνθήκες και τις αγωνίες που ζήσαμε με τον κακό γείτονα που έχουμε!
Εύχομαι να επικρατήσει η λογική και να καταλάβουν όλα τα κράτη μέλη της οικογένειας της Ευρώπης με ποιόν έχουμε να κάνουμε!
Καλό ξημέρωμα και καλά Μυαλά!
Χίος, 20 Ιουλίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
